İngiltere’nin kısır futbolunu izledikten hemen sonra ilk maçlarında daha dinamik görünen iki takımı izleyecektik. İspanya, Hırvatistan’ı yenerken göz doldurmuş; İtalya, Arnavutluk önünde zorlansa da umut vermişti.
İspanya’nın bu kadar net bir oyun üstünlüğü sağlayacağını düşünmemiştim. Hatta daha çok beraberliğin ön plana çıkacağı kısır bir denge futbolu bekliyordum. İspanyollar, denge futbolu oynamak yerine İtalya’nın dengesini bozmayı tercih etti.
İlk övgü Cucurella için… Chelsea’ye geldiğinden bu yana dalga geçilen sol bek, İtalya’nın kafasını çıkarmaya çalıştığı ilk yarıda öyle müdahaleler yaptı ki, sürpriz bir tersliğe izin vermedi. Hala bir el bombası kimliği var tabii. Ama bu kadar eleştiriden sonra bu performans gerçek bir karakter göstergesi.
Gelelim İspanya orta sahasına… Yahu tamam, bir zamanlar Xavi, Iniesta ve Busquets vardı. Şimdi ise Rodri, Pedri ve Fabian Ruiz var. Dün gece sahayı öyle bir parsellediler ki hiç de yabana atılmayacak İtalya, topu göremedi. Rodri’nin City’de olgunlaşan futbolu, onu Kroos ve Modric gibi isimlerin seviyesine taşıyor. De La Fuente’nin oynatmak istediği yarı tiki takanın yönetmeni o…
İlerideki üçlüde Morata tabii ki önemli. Lakin bu kadar iyi organize olan bir takımın gol atma konusunda daha üretken olması ve üstün oynadığı maçlarda daha kolay sonuca gitmesi gerek. Yakın zamanda Villa, Torres gibi isimler vardı. Birkaç yıla süper yıldız seviyesinde olacağını düşündüğümüz Yamal’ın daha çok katkı yapması lazım skora. Nico Williams da müthiş. Devamlı rakibi rahatsız ediyor.
İspanya artık resmen Euro 2024’ün en büyük favorilerinden biri haline geldi. İtalya ise bu yenilgiye rağmen klasik inadıyla yoluna devam edecektir.