Bir köprü ya da motor gibi metal bir yapıda çatlak oluştuğunda, bunun zamanla daha da kötüleşeceği varsayılır. Dolayısıyla yıpranan metal bileşenlerinin belirli bir zaman sonrasında değiştirilmesi tavsiye ediliyor. Ancak yapılan yeni bir çalışmadan gözlemlenen küçük bir platin parçası, sürecin varsayıldığı gibi işlemediğini gösteriyor. Gözlemler sonucunda platinin kendi kendine çatlaklarını iyileştirdiği ortaya kondu. Kendi kendini iyileştiren metal bulundu
Bilim dünyası, çoğu senaryoda kendi kendini iyileştirebilen malzemeler geliştiriyor ve bunun üzerinde çalışıyor. Ancak söz konusu metaller olduğunda, yorulma hasarı olarak bilinen zamanın yarattığı küçük kırılmaların giderilmesi pek olası görünmüyordu. Zira metallerdeki çatlakların küçülmesi değil tam tersine giderek büyümesi bekleniyor. Çatlak büyümesini tanımlamak için kullanılan temel denklemler bile herhangi bir tür iyileşme sürecinin olasılıklarını engelliyordu.
Sandia Ulusal Laboratuvarları’nda bilim insanı olan Brad Boyce ve Texas A&M Üniversitesi’nden meslektaşları, nano ölçekli bir platin parçasının kırıldıktan sonra kendini onardığını gördüklerinde tam da bu sebeplerden dolayı hayrete düştüler. Yapılan deneylerde araştırmacılar, küçük metal parçalarının uçlarını saniyede yaklaşık 200 kez çeken bir teknik kullandılar. Bu teknik platinde kırılmalara yol açarken, deneyin yaklaşık 40. dakikasında beklenmedik bir şey oldu: Hasarın küçük bir bölümü, araştırmacıların herhangi bir müdahalesi olmadan, tıpkı insan derisinin bir kesikten sonra iyileşmesi gibi kendi kendine iyileşti. Elde edilen bulguları açıklayan makalenin başyazarı olan Boyce, “Bunu ilk elden izlemek kesinlikle çarpıcıydı.” dedi. Araştırmacılar, bu onarım mekanizmasını derinlemesine araştırarak iyileşme sürecinin nedenlerine ışık tutmak istiyor. Bu sayede metal bazlı yapılarda aşınma ve yıpranmanın neden olduğu stres kırılmaları için tasarım yapma konusundaki düşünme şekli temelden değişebilir. Mekanizmanın sırrının çözülmesi aynı zamanda bunun farklı metallere uygulanmasına yol açabilir. Öte yandan araştırmacılar, yaptıkları çalışmanın ölçeği göz önüne alındığında gerçek dünya koşullarında sürecin nasıl işlediğini veya işleyeceğini bilmediklerini de belirtiyorlar.